Bir şairin ölüm tarihi

Uzunca mesafeler var aramızda 

Ve sen kahramanısın hayatımın

Ölümle boyanmış yalnızlığımın

Yavas yavas yaklaşıyor saatler sevgilim

O geri dönülmeyen

Sonsuz ihtişama

Sözlerin ask kırıntılarından

Bir köprü oluşturuyor kalbime 

Bir şairin ölüm tarihine  

Uzak bir şehrin kıyısındayız

Sararmış kırılgan, munzur bedenlerimizle

Henüz göremedik bir birimizin

Işık saçan ölümlerini

Ha yaşadık ha yaşayacağız

Kırmızılarla boyanmış parmakların;

Ellerinle kalbimi çekiyor 

Kana buluyorsun

Şimdi intiharın en keyifli saatleri...

Saadetle, öldür beni sevgilim

Aşk Sarhoşu

Aşk dağıtırdı güzelliğinin kokusunu

Nereye gitsem ordasın

Elmayı sevsem

Elma sensin

Yalnızlığı sevsem

O benim acılarım

Belki de ben bir bütün olamadım aşkla

Belki de çoktan kaybettim, kazandığımı sanarken

Şimdi gökyüzü ikiye ayrılsa bir yanda sen diğer yanda koskocaman bir boşluk

Beni sensiz bulamazsın bu şehirde.

Üzüntümden bir kadeh içemezsin.

Şimdi kaybolan yıllar gibiyiz seninle

Gözlerimizi kapatıp mutluluğumuzu hatırlamaya çalışıyoruz

Ne kadar üzülsek bile ellerimiz ayrılmaz bir ikili

Çaresizliğimiz, en iyi arkadaşımız

Karanlık, geçmişe dönmek için gereksinim.

Ve yalnızlığımız pusulamız

Anlayacağın gitmek gerekiyor sevgilim

Dönmemek üzere bir daha

Sadece sen ben ve geçmişimiz

Biz ayrılamayız seninle.