Bir şairin ölüm tarihi

Uzunca mesafeler var aramızda 

Ve sen kahramanısın hayatımın

Ölümle boyanmış yalnızlığımın

Yavas yavas yaklaşıyor saatler sevgilim

O geri dönülmeyen

Sonsuz ihtişama

Sözlerin ask kırıntılarından

Bir köprü oluşturuyor kalbime 

Bir şairin ölüm tarihine  

Uzak bir şehrin kıyısındayız

Sararmış kırılgan, munzur bedenlerimizle

Henüz göremedik bir birimizin

Işık saçan ölümlerini

Ha yaşadık ha yaşayacağız

Kırmızılarla boyanmış parmakların;

Ellerinle kalbimi çekiyor 

Kana buluyorsun

Şimdi intiharın en keyifli saatleri...

Saadetle, öldür beni sevgilim

Aşk Sarhoşu

Aşk dağıtırdı güzelliğinin kokusunu

Nereye gitsem ordasın

Elmayı sevsem

Elma sensin

Yalnızlığı sevsem

O benim acılarım

Belki de ben bir bütün olamadım aşkla

Belki de çoktan kaybettim, kazandığımı sanarken

Şimdi gökyüzü ikiye ayrılsa bir yanda sen diğer yanda koskocaman bir boşluk

Beni sensiz bulamazsın bu şehirde.

Üzüntümden bir kadeh içemezsin.

Şimdi kaybolan yıllar gibiyiz seninle

Gözlerimizi kapatıp mutluluğumuzu hatırlamaya çalışıyoruz

Ne kadar üzülsek bile ellerimiz ayrılmaz bir ikili

Çaresizliğimiz, en iyi arkadaşımız

Karanlık, geçmişe dönmek için gereksinim.

Ve yalnızlığımız pusulamız

Anlayacağın gitmek gerekiyor sevgilim

Dönmemek üzere bir daha

Sadece sen ben ve geçmişimiz

Biz ayrılamayız seninle.

Eksiğimsin Kadın

Eksildiğim kadınsın

Hayatımda ki eksiğimsin kadın,

Sararmış yapraklar olmadan sonbahar olmuyorsa

Yazın güneşe hasretse insanlar

Gece yıldızları seviyorlarsa eğer

Senin yüzünden bütün bunlar

Kalbinin atışı ilkbaharın gelişi gibi

Cıvıl cıvıl oluyorum

Yüzümde açıyor İstanbul’un bütün çiçekleri

Çaya dem gibiyiz kahveye telve

Sen olmadan ben, ben olmadan sen

Olmuyoruz

Hep yarım kalıyor bir fincan bir yerlerde

Muhabbetimiz ısınıyor seninle

Kırk yıl hatır da kalıyorsun bir gülüşünle

İnce belli çay bardağında demsin;

Suyunu bekliyorsun

Isıta bilmek için içimizi

Bir fincanda telvesin;

Suyunu bekliyorsun

Kırk yıl kalabilmek için hatır da

Eksiğimsin kadın

Fincanımda ince belli çay bardağımda

Hayatımda eksiğimsin.

Bekliyorum Ölümsüzlüğümü

Gel gör ki hala bekliyorum.
Günler tıpkı saniyeler gibi geçmeye devam ediyor.
Hislerimi söyleyecek gibi olduğumda.
Kalbim hızlanıyor , sevgi pompalıyor.
Aklım duruyor , mantığım devreye giriyor.
Susmalısın.

Bekliyorum.

Gelmeyeceğim deseydin.
Beklemezdim.
Ama sen hiç bir şey söylemeden gittin.

Öpüşmeden ölmek yok.

Konuşmak yerine susarsın
Söyleyemezsin sevdiğini
Gözlerine bakıp hislerimi göstermek
Bu imkansız benim için

Parklar bahçeler

Çok uzun yollardan geldiğimsin kadın, Çok büyük sevdiğim

Görüşürüz paslanmış zincirleriyle salıncaklarda,

İki yakasında oturduğumuz, bir aşağı bir yukarı

Çığlık çığlığa sevdiğimiz birbirimizi

Tahterevalliler bilir

İstiyorum.

İstiyorum ki
Kal yanımda , güneşi biz doğuralım.
Parasızlık çekelim arkasından şikayet edelim birbirimizi.
Balkonumuzda öpüşelim seninle.

Aşk Tadında

Üzülüyorsun.
Ve sürekli ağlıyorsun yokluğunda.
Onsuz hayat geçmez diyorsun.
Ama bilmiyorsun aşk onsuz iken bambaşka.

Yeter...

Yeter artık daha kaç kelimeye sığdıracağım seni.
Yeter artık daha kaç kere , benim için gülmeni bekleyeceğim.
Yeter artık daha kaç kere beni öp diye gözlerinin içine bakacağım.
Sakın yanlış anlama şikayet etmiyorum.